Φωτογραφίες και το κείμενο των σουαρέ*νουάρ από την παρέμβαση συλλογικοτήτων, ομάδων και συντροφισσών/ων στην θεατρική παράσταση “Αμάρυνθος” στις 9 Οκτώβρη.
Ας είμαστε ειλικρινείς: Τι μάθαμε εμείς μέσα από την κυρίαρχη ελληνική ιστοριογραφία για τον Αλέξανδρο τον Γ’ (γνωστός στα πέριξ και ως ο «Μέγας»); Ο Αλέξανδρος λοιπόν «διέδωσε τα φώτα του ελληνικού πολιτισμού ως τα βάθη της Ασίας», «εκπολίτισε τους βαρβάρους» και «απελευθέρωσε τους Έλληνες». Αυτά τα όμορφα πάνω κάτω είναι και τα στοιχεία που μπορεί να αντλήσει κάποιος από τα σχολικά εγχειρίδια ή τους official σύγχρονους ιστορικούς.
Όποια και όποιος, όμως, ρίξει μια ματιά στις ίδιες τις αρχαίες πηγές, διαπιστώνει πως ο Αλέξανδρος ήταν παράλληλα υπεύθυνος για μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες, μαζικές σφαγές αμάχων της αρχαιότητας. Πως δολοφονούσε άκριτα φίλους, συγγενείς και συμπολεμιστές, ζώντας μονίμως με τον φόβο της προδοσίας. Πως ήταν τόσο μεγαλομανής, που απαιτούσε να τον αντιμετωπίζουν σαν βασιλιά και υιό των θεών. Και πως κατέλυσε την αυτονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς των τότε πόλεων-κρατών, επιβάλλοντας μια απόλυτη μοναρχία.
Ας αφήσουμε όμως στην άκρη όλα τούτα τα ιστορικά παραδείγματα. Η ιστορία άλλωστε, δεν ήταν ποτέ «αντικειμενική» και η ανάγνωση της αποτελεί ζήτημα επιλογής: κάποιος θα επιλέξει να στρέψει το βλέμμα του προς την Πέλλα και να δει έναν «ευφυή στρατηλάτη», κάποιος άλλος προς την Περσέπολη και να αντικρίσει τον μεγαλύτερο σφαγέα της ανατολής.
Κι εκείνοι που θαυμάζουν τον Αλέξανδρο άλλωστε, δεν έχουν κοινά κίνητρα. Κάποιοι, βλέπουν έναν «ελληνικό πολιτισμό» που περιβάλλεται από κινδύνους και εχθρούς και που έχει ανάγκη «εκπολιτιστές» σαν τον Αλέξανδρο για να διαφυλάξουν την ακεραιότητα του και να μοιράσουν «γενναιόδωρα» τα φώτα του. Κάποιοι άλλοι, πιο ειλικρινείς ίσως, θαυμάζουν στο πρόσωπο του Αλέξανδρου ακριβώς αυτή την φιλοδοξία και την σκληρότητα που τον έκανε κυρίαρχο του τότε κόσμου – καθώς και οι ίδιοι ίσως ζούνε με την ονείρωξη μιας «μεγάλης ελλάδας» που θα χτιστεί πάνω στα πτώματα των εχθρών της.
Ένας λαός κατασκευάζει τους ήρωες του, κατασκευάζοντας ταυτόχρονα και το παρελθόν που θεωρεί πως του αξίζει. Έτσι άλλωστε δομείται η εθνική μας υπερηφάνεια: με χρυσές σελίδες, με ήρωες, με βολικούς μύθους. Και είναι αυτό το ένδοξο παρελθόν που θα νομιμοποιήσει στην θεσσαλονίκη του σήμερα το αίσθημα υπεροχής που οφείλουμε να νιώθουμε, ως έλληνες και ελληνίδες απόγονοι του Αλεξάνδρου απέναντι στους εκάστοτε «εχθρούς του έθνους». Και είναι αυτή η λατρεία προς έναν κατακτητή της αρχαιότητας, που φυσικοποιεί και νομιμοποιεί το μέγεθος της βίας που θα ασκήσουμε απέναντι τους.
Τα αγάλματα του Αλέξανδρου, κοιτάζουν πάντοτε προς την ανατολή – τότε προς τους Πέρσες, τώρα προς τους «προκλητικούς τούρκους», τους «φανατικούς μουσουλμάνους» ή τους «απολίτιστους μετανάστες». Κοιτάνε πάντοτε προς την ανατολή, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα: εδώ, δεν είναι απλώς ένα «λίκνο πολιτισμού», εδώ είναι ένας τόπος σφαγέων. Εδώ, τους γόρδιους δεσμούς μας, τους λύνουμε με το ξίφος.
Την Τετάρτη 5 Σεπτέμβρη λοιπόν, λίγες μόλις ημέρες πριν από ακόμη ένα «συλλαλητήριο για την μακεδονία», επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε μια μικρή αισθητική παρέμβαση στο άγαλμα του μεγαλέκου, δίνοντας του μια πιο ταιριαστή κατ’ εμάς ονομασία: «Αλέξανδρος ο μέγας σφαγεύς». Η κίνηση μας δεν έχει σκοπό την αποκατάσταση μιας κάποιας «ιστορικής αλήθειας», αλλά την υπενθύμιση σε όσες και όσους συμμετέχουν στις πατριωτικές αυτές μαζώξεις κάτω από τον ίσκιο του αγάλματος, πως το λαμπρό παρελθόν, βρίσκεται εδώ, προετοιμάζοντας ύπουλα τα εγκλήματα του μέλλοντος.
Υ.Γ. Όσο για εκείνους που επιδεικτικά αγνόησαν το παραπάνω πλαίσιο συζήτησης και στάθηκαν μονάχα στην «φθορά ενός πολιτιστικού μνημείου», θα απαντήσουμε με μια φράση του που μας θύμισε ένας σύντροφος, μετά το πέρας της δράσης.
«Η βεβήλωση του αβεβήλωτου είναι το πολιτικό καθήκον της γενιάς που έρχεται».
G. Agamben
Σουαρέ Νουάρ, Φθινόπωρο του 2018
Έθνος. Μέρος φαντασιακό.
Γένους θηλυκού. Κυρίως.
Ενικού αριθμού. Το ένα και μοναδικό ελληνικό έθνος, μια μεγάλη, ετεροκανονική οικογένεια.
Ως πατέρας, το έθνος, έχει σώμα αρρενωπό. Πειθαρχεί, προστατεύει και θυσιάζεται με ανδρεία στο όνομα της πατρίδος. Και ως μητέρα, το έθνος, έχει σώμα θηλυκό. Πρέπει να προστατευτεί, να πειθαρχηθεί, να παραμείνει αφοσιωμένο στο αναπαραγωγικό του καθήκον∙ να γεννά έλληνες.
Αφηγήσεις σαν την παραπάνω, δεν αποτελούν μονάχα ρητορικά σχήματα κενά νοήματος αλλά αναπόσπαστο κομμάτι εθνικών Λόγων που επιδρούν πραγματικά πάνω στα εμπλεκόμενα σώματα, ιδιαίτερα στα γυναικεία. Η εμπειρία της αληθινής γυναίκας ταυτίζεται με την μητρότητα, η αναπαραγωγικότητά της καθίσταται ζήτημα εθνικού ενδιαφέροντος και ως εκ τούτου το σώμα της βρίσκεται υπό συνεχή επίβλεψη. Την ίδια στιγμή, οι άντρες προκειμένου να κριθούν ως άξιοι συνεχιστές ενός περήφανου έθνους, οφείλουν να αποδεικνύουν καθημερινά την αξία της κανονιστικής τους αρρενωπότητας. Όσες και όσοι δεν συμμορφώνονται στα παραπάνω πρότυπα προδίδουν την πατρίδα τους , λησμονούν τις αρετές του φύλου τους.
Αφηγήσεις σαν την παραπάνω, μας υπενθυμίζουν πόσο ασφυκτιούμε μέσα στο έθνος και την πατριαρχία και δεν μπορούμε παρά να δηλώνουμε ευθαρσώς :
Αν η ελλάδα είναι μια μεγάλη οικογένεια είμαστε περήφανα η ντροπή της.
Κάλεσμα σε Αντιπατριαρχικό – Αντεθνικό Μπλοκ
στην Βαλκανική Πορεία Αλληλεγγύης
Σάββατο 10/3, 12:00, Καμάρα, Θεσσαλονίκη
σουαρέ_νουάρ
aΑνάληψη ευθύνης / τηλεφωνικό σαμποτάζ αλληλεγγύης στην κατάληψη Τερμίτα
Πώς να εκκενώσετε μια κατάληψη σε τρία απλά βήματα
(συμβουλές για καλοθελητές)
Βήμα πρώτο: Υποσχεθείτε πως το κατειλημμένο κτίριο θα αντικατασταθεί από ένα νέο, σύγχρονο, καινοτόμο και ζωτικής σημασίας έργο. Αυτό ακριβώς που χρειαζόταν τόσο καιρό η πόλη, η τοπική κοινωνία, οι φοιτητές – αλλά δεν το ήξεραν. Ένα καινούργιο σχολείο για τα παιδιά μας. Ένα υπερσύγχρονο Mall για τα ψώνια μας. Αναβαθμισμένες πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις για να μην ξενιτεύονται τα λαμπρά μυαλά μας. Ένα πρωτοποριακό μουσείο για να κάνουν ανενόχλητοι οι καλλιτέχνες μας τα ινσταλέσιά τους. Χρήσιμη συμβουλή: μη χολοσκάτε αν τα παραπάνω δεν συμβούν ποτέ και ο πρώην κατειλημμένος χώρος παραμείνει ένα μάτσο γκρέμια. Κρίση έχουμε άλλωστε .
Σε περίπτωση που το πρώτο βήμα δεν είναι αρκετό, συνεχίστε στο δεύτερο. Εναλλακτικά, πηγαίνετε κατευθείαν στο βήμα τρία.
Βήμα δεύτερο: Πείστε τους γύρω σας πως οι καταλήψεις είναι εστίες μόλυνσης, ανομίας και διακίνησης ναρκωτικών όπου φωλιάζουν βδελυρά τέρατα, ανθέλληνες, έκφυλοι και ανερχόμενοι τρομοκράτες και με την ύπαρξή τους απειλούν να διαφθείρουν τα χρηστά ήθη και να διασαλεύσουν την έννομη τάξη. Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει και δημιουργήστε το προφίλ του εσωτερικού εχθρού που προτιμάτε! Χρήσιμη συμβουλή: Σε περίπτωση που κολλήσετε κάπου, μπορείτε πάντα να απευθυνθείτε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που έχουν μακρόχρονη πείρα σε τέτοια ζητήματα.
Βήμα Τρίτο: Οργανώστε προσεκτικά το σχέδιο σας, κινητοποιώντας όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς: τις πανεπιστημιακές αρχές, το δήμο, τις εταιρίες κατεδάφισης, τα τοπικά ΜΜΕ και, φυσικά, όσο περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις μπορείτε να επιστρατεύσετε. Απαραίτητο συστατικό για την επιτυχία του σχεδίου είναι το να μείνει μυστικός ο ακριβής χρόνος εκκένωσης. Χρήσιμη συμβουλή: Προτιμήστε τις νυχτερινές ή τις πρώτες πρωινές ώρες ή την περίοδο του καλοκαιριού, μακριά από τα περίεργα βλέμματα των γειτόνων ή τυχόν συμπαθούντων.
Προσοχή! Οποιοδήποτε βήμα της παραπάνω διαδικασίας υπάρχει πιθανότητα να παρεμποδιστεί από εξωγενείς δυνάμεις. Έχετε πάντα κατά νου ότι οι καταλήψεις έχουν φίλους και φίλες, συντρόφους και συντρόφισσες και αυτή τη στιγμή που εσείς καταστρώνετε μεθοδικά το σχέδιό σας, εκείνοι μηχανορραφούν εναντίον σας επικαλούμενοι ένα αξιοπερίεργο πράγμα, που αποκαλούνε «αλληλεγγύη».
1 Για του λόγου το αληθές, μπορεί κάποιος να κοιτάξει τα παραδείγματα των εκκενωμένων καταλήψεων Δέλτα και Ορφανοτροφείου, στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Μέσα στο πλαίσιο αυτού του πράγματος που ονομάζεται αλληλεγγύη λοιπόν – και συμπληρωματικά στις κινήσεις που έχουν συμβεί σε αρκετές πόλεις της ελληνικής επικράτειας ως στήριξη στο ανοιχτό κάλεσμα της κατάληψης Τερμίτα – καταθέτουμε κι εμείς την δική μας ενόχληση προς τους κάθε λογής επίδοξους κατεδαφιστές.
Κατά τη διάρκεια του Σεπτέμβρη, ενός μήνα που η πόλη βρίθει από απεγνωσμένους φοιτητές και φοιτήτριες σε αναζήτηση νέας κατοικίας, επιλέξαμε να γεμίσουμε τους τοίχους της πόλης με πλαστά ενοικιαστήρια διαμερισμάτων σε τιμή ευκαιρίας, «λόγω μετακόμισης». Τα τηλέφωνα επικοινωνίας όμως, αντιστοιχούν σε τρεις από τους βασικούς συντελεστές της επικείμενης κατεδάφισης της κατάληψης Τερμίτα, στην πόλη του Βόλου: του πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του ιδιοκτήτη της αναδόχου κατασκευαστικής εταιρίας και της τοπικής φυλλάδας «Ταχυδρόμος».
Δεν θεωρούμε φυσικά ότι οι συγκεκριμένοι τρεις είναι οι μοναδικοί υπαίτιοι σε κάθε τέτοια βρώμικη ιστορία και αναγνωρίζουμε ότι πίσω από κάθε σχέδιο εκκένωσης, κρύβεται ένα αλληλοδιαπλεκόμενο σύνολο πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών μηχανισμών. Κρύβονται ιδιώτες ή εταιρίες με βλέψεις αξιοποίησης για συγκεκριμένες περιοχές – φιλέτα. Κρύβονται στημένοι διαγωνισμοί και μίζες κάτω από τα συγκλητικά έδρανα. Κρύβονται προσωπικές φιλοδοξίες καριέρας πρυτάνεων, δημάρχων και αστυνομικών διευθυντών. Κρύβονται ηχηρά πρωτοσέλιδα για «αντιεξουσιαστές που τα έκαναν γυαλιά καρφιά». Και τέλος, κρύβεται η μόνιμη επιταγή για ησυχία, τάξη και ασφάλεια, για την άμεση καταστολή κάθε εστίας αντίστασης κι αυτονομίας.
Τα πρόσωπα που αποτέλεσαν τους στόχους μας στην προκείμενη περίπτωση, αποτελούν αναπόσπαστο διαχειριστικό κι εκτελεστικό κομμάτι όλης της παραπάνω επιχείρησης, με δικά τους συμφέροντα, βλέψεις και φυσικά, ευθύνες.
Κι ως εκ τούτου, ευχόμαστε ολόψυχα το κάθε χτύπημα του υπηρεσιακού τους τηλεφώνου «για εκείνο το φτηνό δυαράκι στην Ροτόντα», να τους υπενθυμίζει αυτή τους την ευθύνη. Να τους θυμίζει, ότι η κατάληψη Τερμίτα, δεν είναι μόνη.
Σουαρέ Νουάρ, Θεσσαλονίκη 2017
